Metody pracy

1. Metoda Ruchu Rozwijającego

Została opracowana przez fizjoterapeutkę Weronikę Sherborne w Anglii. Głównym założeniem tej metody jest posługiwanie się ruchem jako narzędziem we wspomaganiu rozwoju psychoruchowego dziecka i w terapii zaburzeń rozwoju. Zadaniem Metody Ruchu Rozwijającego jest rozwijanie , świadomości własnego ciała, przestrzeni i działania w niej a także dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu.

2. Metoda Edyty Gruszczyk-Kolczyńskiej

Program ten w atrakcyjnej, zabawowej formie wprowadza dzieci w świat matematyki. Program „Dziecięca matematyka” stworzony został przez prof. Edytę Gruszczyk – Kolczyńską. Składa się z 14 bloków tematycznych, obejmujących zakresy dziecięcego rozumowania, w każdym bloku treści kształcenia ułożone są w porządku rozwojowym. Celem programu jest rozwijanie u dzieci możliwości umysłowych i uzdolnień matematycznych. Najważniejsze przy tym są doświadczenia, które stanowią podstawę przy tworzeniu przez dziecko pojęć i nabywaniu umiejętności. Odpowiednio dobrane doświadczenia warunkują rozwój myślenia i hartowania dziecięcej odporności.

3. Metoda Paul’a Dennison

Amerykański twórca kinezjologi edukacyjnej . opracował zestaw ćwiczeń zwanych „Metodą Dennisona”, których celem jest wspomaganie pamięci, wydolności mózgu, koordynacji motoryki ciała, a zwłaszcza współpracy dłoni ze zmysłem wzroku.

Metoda Paula i Gaiil Dennisonów Metoda ta w powstała w latach 1976–1980. Autorami metody są amerykańscy pedagodzy Paul Dennison i jego żona Gaiil Dennison, którzy, prowadząc dwudziestoletnie badania nad efektywnymi sposobami uczenia się, dowiedli, że ruch fizyczny wpływa pozytywnie na harmonijną pracę mózgu. Należy dodać, iż Paul Dennison (walcząc z własną dysleksją) i szukając pomocy dla siebie opracował zestaw ćwiczeń zwanych „Metodą Dennisona”, które przetestował na sobie, a ich celem jest wspomaganie pamięci, wydolności mózgu, koordynacji motoryki ciała, a zwłaszcza współpracy dłoni ze zmysłem wzroku. Cele metody kinezjologii edukacyjnej: aktywizacja mechanizmów naturalnego rozwoju, integracja funkcji półkul mózgowych, rozwój ruchowy, emocjonalny i intelektualny, zrozumienie psychologicznych i fizjologicznych reakcji ludzkiego (dziecięcego) organizmu na krótkotrwały i bardzo intensywny wysiłek fizyczny.

4. Maria Montessori

Włoska lekarka, twórczyni systemu wychowania dzieci zw. metodą Montessori. Metoda ta kładzie nacisk na swobodny rozwój dzieci. Przeciwstawia się systemowi szkolnemu, tłumiącemu aktywność dzieci, którego symbolem była dla Marii Montessori „szkolna ławka”. Montessori uważała, że głównym zadaniem pedagogiki jest wspieranie spontaniczności i twórczości dzieci, umożliwianie im wszechstronnego rozwoju fizycznego, duchowego, kulturowego i społecznego

Pedagogika Marii Montessori daje dziecku szansę wszechstronnego rozwoju: fizycznego, duchowego, kulturowego i społecznego; wspiera jego spontaniczną i twórczą aktywność.

Cele pedagogiki Montessori

Pedagogika Montessori pomaga w rozwijaniu indywidualnych cech osobowości, w formowaniu prawidłowego charakteru, zdobywaniu wiedzy, umiejętności szkolnych i współdziałania.

Cele te realizowane są poprzez pomoc dziecku w :

• rozwijaniu samodzielności i wiary we własne siły,
• wypracowaniu szacunku do porządku i do pracy,
• wypracowaniu zamiłowania do ciszy i w tej atmosferze do pracy indywidualnej i zbiorowej,
• osiąganiu długotrwałej koncentracji nad wykonywanym zadaniem,
• wypracowaniu postaw posłuszeństwa opartego na samokontroli, a nie na zewnętrznym przymusie,
• uniezależnieniu od nagrody,
• formowaniu postaw wzajemnej pomocy bez rywalizacji,
• szacunku dla pracy innych,
• rozwijaniu indywidualnych uzdolnień i umiejętności współpracy,
• osiąganiu spontanicznej samodyscypliny wynikającej z dziecięcego posłuszeństwa.

5. Metoda aktywnego słuchania muzyki według Batii Strauss

Batii Strauss pochodzi z Izraela. Pragnęła przybliżyć dzieciom muzykę klasyczną i po wielu latach poszukiwań znalazła na to skuteczny sposób. Stworzyła metodę aktywnego słuchania muzyki. Dzieci słuchają utworu i wykonują proste ruchy rytmiczne siedząc albo ruchy taneczne według wskazówek nauczyciela.

Metoda Batii Strauss daje dzieciom okazję uczestniczenia w utworze muzycznym, przeniknięcia do jego struktury, a w konsekwencji radosny i rozumny odbiór dzieła. Dzieci odczuwają i przeżywają radość wspólnoty tworzenia, dostępną, jakby się mogło wydawać, tylko artystom. Metoda aktywnego słuchania muzyki pozwala na swobodną zamianę ról, jakie mogą pełnić dzieci w danym utworze muzycznym, raz występując w roli wykonawcy, a za chwilę wcielając się w dyrygenta. Dzięki tej metodzie, kształcą swoją wyobraźnię dźwiękową.

6. Metoda Dobrego Startu (MDS)

Metoda Dobrego Startu należy do metod terapii psychomotorycznej. Została opracowana przez psychologa Martę Bogdanowicz na bazie francuskiej metody Bon Départ. Główny cel MDS jest usprawnienie i zintegrowanie działania psychiki i motoryki. Metoda ta polega na usprawnianiu funkcji wzrokowych, słuchowych i dotykowo-kinestetyczno-ruchowych oraz na ich wzajemnej integracji.

7. Biblioterapia, czyli leczenie książką

Podstawy biblioterapii stworzył N. A. Rubakin, w Polsce pojawiła się dopiero w latach trzydziestych XX wieku. Najbardziej znaną i używaną definicję pojęcia biblioterapia przedstawiła Ewa Tomasik. Według niej biblioterapia jest zamierzonym działaniem przy wykorzystaniu książki lub materiałów nie drukowanych, które prowadzi do realizacji celów rewalidacyjnych, resocjalizacyjnych, profilaktycznych oraz ogólnorozwojowych. Koniecznym elementem tej biblioterapii jest międzyosobowy kontakt indywidualny lub też grupowy z biblioterapeutą.